Bij toeristen nagenoeg onbekend en niet gepromoot maar op de Canarische eilanden zelf een heuse topsport: de Lucha Canaria. Letterlijk betekent het ‘het Canarische gevecht’, maar het draait hier om een Canarische vorm van worstelen. En ‘gevecht’ heeft een agressieve toon, en dat is iets wat op plezierige wijze ontbreekt bij deze sport. Het woord sportiviteit doet hier zijn betekenis nog eer aan, en dat bij een ‘vechtsport’.

Geschiedenis van Lucha Canaria

Het Canarische worstelen stamt nog uit de tijd voordat de Spanjaarden de eilanden veroverden, en is dus waarschijnlijk meegenomen uit het gebied wat nu Marokko is. In de honderden jaren dat de oorspronkelijke bewoners vrijwel zonder communicatie tussen de verschillende eilanden doorworstelden, kreeg de sport op ieder eiland lichtelijk afwijkende spelregels.

In 1872 werden die spelregels voor het eerst vastgelegd, waarmee de Lucha Canaria één van de eerst gedefinieerde worstelsporten op aarde werd. Pas na 1940 werden provinciaalse federaties voor de sport in leven geroepen en de officiële Spaanse federatie werd uiteindelijk in 1984 opgezet. Omdat er gevochten wordt op zand, beschikt de sport meestal over een eigen specifieke ruimte, vrijwel altijd een ronde zaal met in het midden een ronde zandbak, de zogenaamde ‘terrero’.

Regels van Lucha Canaria

In het midden daarvan nemen twee worstelaars plaats, en begroeten elkaar. Met de linkerhand wordt de rechter opgerolde broekzoom van de tegenstander stevig vastgepakt en wordt de rechterhand op de linkerschouder van de tegenstander gelegd. Dan worden de hoofden op elkaars rechterschouder gelegd, en worden de rechterhanden naar de grond gewezen. Zo gauw de scheidsrechter fluit, is het zaak de tegenstander met een ander deel van het lichaam dan de voeten, de grond aan te laten raken. Daarbij mag niet geslagen of geschopt worden; wat wel mag is rukken, duwen, trekken, slingeren en optillen. Kortom, het is zaak iemand uit balans te brengen. Gewicht en kracht kunnen hierbij helpen, maar het is opvallend hoe vaak techniek de doorslaggevende factor is.

De gevechten duren maximaal 90 seconden en elke twee tegenstanders vechten altijd twee gevechten met elkaar, of drie, als de wedstrijd na twee gevechten nog niet beslist is. Er zijn echter verschillende vormen, afhankelijk van het aantal deelnemers en de afgesproken ‘modus’. Zo kunnen de teams bijvoorbeeld qua grootte verschillen tijdens verschillende ontmoetingen.